Nieuw Zeeland (part two)

Slapen in het huis van bewaring.
Jawel, het zat er aan te komen. 3 nachten in een cel in Christchurch, alleen had ik zelf de controle over wanneer ik er uit en in kon =). Ouwe gevangenis die ze hebben omgebouwd tot een hostel, goed hostel met de beste hostel keuken die ik tot dus ver heb mee gemaakt in mijn backpackers-carrière. Verse kruiden tuin met: tijm, rozemarijn, salie, lente-ui, bladpeterselie! Alleen de messen in elk hostel blijven me irriteren, zo bot. Maar dankzij kerstman Mike heb ik een vlijmscherp zakmes die ik gebruik voor me uitjes, en andere delicate productjes. Zoals ik al eerder vermeld heb is Christchurch niet veel aan, maar na een bezoekje aan het totaal verwoeste stadscentrum veranderd je beeld toch wel een beetje, meer dan 100 mensen zijn daar overleden tijdens die aardbeving. Iets wat me trouwens wel behoorlijk irriteerde is de ligging van de supermarkten.. Ruim 25 minuten lopen, denk je dat je er bent heb je het mis, kun je nog eens 15 minuten om de bizar grote parkeergarage heen lopen, omdat ze het midden stuk in het winkelcentrum om een of andere vage reden afsluiten na 6 uur. Maar goed zoals alle irritatie momentjes tot zo ver: ervaring...
Gister ochtend met de kiwiexperience aangekomen in Kaikoura, rustig dorpje maar wel gezellig, vanochtend om 4:45 bedje uit om met dolfijnen te zwemmen! Wetsuit aan en gaan! Na een geweldige zonsopgang, die echt te gek was zagen we de eerste flippers al de lucht in vliegen, ik denk dat het er wel 300 waren. Toen het 18 graden koude water in, en de eerste x dat zo'n beest vlak voor je duikbrilletje voorbij zwemt schrik je echt wel eventjes de kolere, haha. Maar na de 4de keer het water in, wauw.. Echt waar ze zwommen overal , links, rechts, onder me, en met 10 tallen te gelijk! Het klonk super grappig maar op het moment dat je onderwater zingt of schreeuwt trek je dus hun aandacht en zoeken ze oogcontact en beginnen ze rondjes om je heen te zwemmen. Zo bizar maar echt te gek! Vooral omdat het in het wild is, alle respect voor de mensen die in Curaçaos een kusje van een dolfijn hebben gekregen hoor maar dit is het echte werk! Niet getraind, gevoerd of genaamd maar gewoon wild, tussen de zeehonden, walvissen, octopussen, ocra's en schijnbaar witte haaien! Niet verwacht dat het zo vet zou zijn aangezien dolfijnen de intelligentie hebben van een kind van 3, en er is weinig wat een kind van 3 kan doen om mij er van onder de indruk te laten zijn.
(15-3-13 22:33)

St. Paddy's day!
Aangekomen in (het voor mij al bekende) westport, daar penne carbonara gemaakt zoals alleen ik dat kan. Paar grolshsjes weg getikt en op naar de kroegentocht met de 2 bussen van de kiwi experience, alleen was dit geen gewone kroegentocht, nee elke man zat met elk been vast aan een meisje.
Dus met een meisje links en rechts van me luid marcherend van bar naar bar gelopen, en dat is niet eenvoudig. Over 10 minuutjes vertrekt de bus alweer dus ik moet me spullen pakken!
(18-3-13 10:20)

Na zo een 40 dagen in nieuw zeeland te hebben verbleven kan ik bevestigen wat ik al dacht. Prachtig land met vriendelijke mensen! De laatste weken dus op stap geweest met de kiwi experience. Hoop gezien, alleen niet alles kunnen doen wat ik graag had gewild. Geld begon weer eens parte te spelen! Ondanks dat was het ontzettend leuk! Ook een klein deeltje van het noord eiland heb ik gezien, gevlogen van Christchurch naar Wellington. Wellington is een te gekke stad, deet me aan Amsterdam denken, kleine cafeetjes en barretjes. In 1 van die cafeetjes, (fidel) biertje gedronken en wat borrel hapjes genuttigd. In fidel hadden ze ook een behoorlijke verscheidenheid aan taarten, waarvan 1tje mij aankeek vanaf het moment dat ik binnen stapte! Caramel/cookie-dough cheesecake. 1 probleem, het was nog maar 1 punt over. Maar goed, ik had er de goede hoop in dat niemand hem me zou nemen. Verkeerd gedacht dus.. Op het moment dat ik mijn espresso (en mijn o zo goeduitziende cheesecake) zou bestellen kwamen er 2 meisjes en een meis (uit de kluiten gewassen meisje) binnen. Voordat ik verder ga wil ik het volgende even kwijt: het is niet dat ik te dikke mensen haat ofzo, maar kom op! Je kan er een hoop aan doen (blijf bijvoorbeeld verdomme van mijn cheesecake af). Maar goed, ik wist het gelijk, zij gaat het hem bestellen, ik zag haar grote gulzige ogen als een doelzoeker op "mijn" nog in de vitrine liggende punt taart afgaan! Na eerst wat (hoe kan het ook anders) van de andere taarten te hebben ge proeft zag ik hoe de serveerster "mijn" punt uit de glazen koelkast haalde en hem op een bordje deponeerde voor het vatzige meisje. Haar vriendinnen waren net als ik overgelaten aan earlgray taart.. Prima taartje hoor maar alhoewel ik de cheese cake niet geproeft heb kan ik met enige zekerheid vast stellen dat deze niet in de buurt zou zijn gekomen van het stukje taart uit de hemel. Waar de 2 normale meisjes niet verder kwamen dan een half taartje elk was "mijn" cheesecake van het grotere meisje met 4 happen weg. Later die nacht in de met nog 5 anderen gedeelde slaapkamer mijn bedje opgezocht, en daar in het bed naast mij zag ik het gelijk, net zoals eerder met de cheesecake lag er een wat dikkere gozer. Geen probleem op het eerste gezicht, hele vriendelijke sociale Mexicaan. Maar! Uit ervaring weet ik dat mensen met een overgewicht snurken, en daardoor doet meneer Smit geen oog dicht. Geen muziek of oordoppen werkten tegen het geweld dat deze Mexicaan produceerde.. Ai ai ai, nogmaals het leven van een backpacker gaat niet altijd over rozen. En het verschrikkelijke is nog dat ze durfden te zeggen dat ze er niets tegen kunnen doen! Nou goed wel Jansen! Sportschool, dieet, hardlopen, gewoon een beetje gezond eten, en je hebt spul dat je bij de drogist kan kopen tegen snurken!!
Sorry voor de mensen die zich beledigd voelen, dat is niet mijn intentie! Wil ook de mensen met overgewicht vanwege medicijnen buiten schot laten! Dat is gewoon pech. Ondertussen ben ik letterlijk terug gegaan in de tijd, dat gebeurt namelijk wanneer je van Auckland, Niew-Zeeland naar Santiago, Chili vliegt.
Na een winterslaapje van ruim 20 uur, heb ik een vandaag een wandelingetje gemaakt door het centrum van Chili! En begin de liefde voor Zuid Amerika al te voelen! Van mijn ouders heb ik gehoord dat er mensen zijn die geen facebook hebben en graag wat foto's willen zien, het kost behoorlijk veel tijd om foto's op te laden naar waarbenjij.nu, maar er is vast wel iemand in de familie die facebook heeft, mocht ik de tijd hebben dat zal ik kijken of ik er misschien een op waarbenjij.nu kan zetten! Voor de rest kan ik zeggen dat het erg goed met me gaat en dat ik enorm aan het genieten ben!
(31-3-13 18:36)